Rozdział trzynasty " Puste lale "

Pobiegłam do siebie na górę. Starałam się opanować swoje emocje. Usiadłam na łóżko, a że nie miałam zbytnio nic do roboty wzięłam się za czytanie lektury szkolnej. Naprawdę nie mogli zadać krótszej ? 1000 stron do przeczytania w miesiąc, chyba pogięło ich już do reszty. Zrezygnowana szybko przebrałam się na wygodniejsze ciuchy :

 

I usiadłam na łóżku zanurzając się w lekturze.

**

Gdy byłam w trakcie czytania 50 strony z kolei usłyszałam jak ktoś wchodzi ukradkiem do mojego pokoju. Odwróciłam się, a moim oczom ukazał się mój pyskaty kuzyn.

- Alice przepraszam ja …

- Nie Chad. Teraz to ty daj mi spokój. Nie wierze jak mogłeś tak do mnie powiedzieć. Wiem, że dla ciebie jestem tylko gówniarą, z którą niestety jesteś spokrewniony ale to była przesada.

- Ally przepraszam. Byłem zdenerwowany, nie wiesz co się stało.

- I jak na razie to nie chcę wiedzieć. Muszę czytać lekture. Wyjdź. – odrzekłam oschłym głosem.

- Jak wolisz. – powiedział ze smutną miną. Nie byłam zadowolona ze swojego zachowania, ale chciałam żeby poczuł się tak jak ja.

**

Czytałam już setną stronę, gdy zaczęłam czuć zmęczenie. Zeszłam na dół w średnim humorze. Zobaczyłam Chada palącego na tarasie. Podeszłam do niego niepewnie i spytałam.

- To co chciałeś mi wyjaśnić ?

- Zrozum, byłem zdenerwowany.

- A dlaczego ? Na mnie ?

- Nie na ciebie. Na mojego kumpla i po części na samego siebie.

- Ale za co ?

- Długa historia.

- Nie pierdol mi tu i mów.

- Ehh, cwaniaczku ty. – uśmiechnęłam się, czym on mi zawtórował. – Zaczynamy… No, bo ja mam, a raczej miałem dziewczynę. Nazywa się Casy. Cudowna dziewczyna, kocham ją nad życie. Mam też przyjaciela Kevina, znam go od 10 lat, ufałem mu. Jednak odkąd związałem się z Casy, on … on się zmienił. Widać było, że podoba mu się Cas. Nie zwracałem na to uwagi. Myślałem, że skoro jesteśmy przyjaciółmi nie zrobi mi tego i sobie odpuści. Niestety się myliłem. Wczoraj była impreza u mojego kumpla z klasy, Jerrego. Byli na niej między innymi Kevin i Casy. Za bardzo się napili, ten skurwysyn otumanił ją jakimiś tanimi środkami i … - w tym momencie załamał mu się głos

- I ? – spytałam cicho.

- I on ją zgwałcił. – wydusił z siebie. – Gdy ona się zorientowała, a było to dzień po imprezie zaczęła na niego krzyczeć i go bić. On chcąc się chronić wmówił jej, że to ja mu kazałem.

- Ale przecież ty mu tego nie kazałeś zrobić, prawda ?

- No pewnie, że nie. Bardzo ją kocham. Chcę jej udowodnić swoją niewinność, ale ona nie chce ze mną rozmawiać.

- A co z Kevinem ?

- Nic, ona nie chce iść z tym na policje. A jak ja go tylko spotkam to go zajebie.

- Pojutrze wracasz do domu. Pojedź do niej. Jeśli ona również cię kocha, uwierzy.

- A jak nie kocha ?

- To nie jest ciebie warta. Ale i tak jestem święcie przekonana, ze kocha. – posłałam mu pocieszający uśmiech i wtuliłam się w jego spięte ciało. Było mi by bardzo szkoda, wiedziałam że on nie mógłby zrobić tego Casy. A ten cały Kevin skoro tak postąpił to jest niczego nie wartą szmatą, a nie przyjacielem.

- Obejrzymy coś ? – Chad wyrwał mnie z zamyśleń.

- Yhm, jasne ale teraz komedia.

- Niech będzie.

- Co proponujesz ? – spytałam.

- American Pie ?

- Przereklamowane.

- Project X ?

- Oglądałam tysiąc razy. – on wymieniał filmy jak z rękawa, a mi jak zwykle nic nie pasowało. W końcu zdecydował się na jakiś film, nie pytając mnie o zdanie, nawet nie wiedziałam jaki ma tytuł. Oglądaliśmy go, a zarazem laliśmy ze śmiechu. W połowie filmu poczułam się okrutnie zmęczona. Położyłam głowę na torsie Chada. Po chwili odpłynęłam w krainę Morfeusza.

Rano obudziłam się w swoim pokoju, nie mam pojęcia jak się tu dostałam, ale nieważne. Była 6:40, szybko wstałam i pobiegłam do łazienki. Umyłam zęby, włosy związałam w koka i nałożyłam lekki makijaż. Wychodząc z łazienki wzięłam pierwsze lepsze ciuchy z szafy, po chwili ubierając się w nie :

Zeszłam na dół, aby zjeść śniadanie. O dziwo już stał tam Chad z Harrym ? Jak on się tu znalazł o tak wczesnej porze ?

- Harry ? Co ty tu robisz tak wcześnie ?

- No dzisiaj środa. Ty dzień spędzasz z Emily, ja z Chadem. Postanowiliśmy, że zawieziemy cię do szkoły.

- Niech wam będzie. Dajcie mi tylko zjeść i jedziemy.

Do 7:30 mieliśmy jeszcze całkiem sporo czasu, ale postanowiliśmy że wyjedziemy trochę wcześniej. Po zjedzonym śniadanku, wzięłam swój płaszczyk, plecak z książkami i wyjechaliśmy z domu. Po kilku minutach zajechaliśmy na szkolny dziedziniec. Po chwili uśmiechnięci wysiedliśmy. W duszy miałam nadzieję, że ta żmija przyjdzie i nas zobaczy. Na szczęście nie musiałam długo czekać, po chwili ukazała się ze swoją bandą również pustych koleżaneczek. Nie mogło być inaczej… zaczęły iść w naszą stronę.

 

- Kogo my tu mamy ? – spytała tym swoim idiotycznym głosikiem.

- No jak to ślepa jesteś ? – zakpiłam.

- To był sarkazm dzieciuchu.

- No co ty nie powiesz ?

- Phi. Harrego już znam, a to kto ? – skierowała swój wzrok na obojętnego Chada.

- Czemu wpieprzasz nos w nie swoje sprawy ? Proponuję maść na ból dupy, może przestanie cię swędzieć twoja ciekawość. – widziałam roześmiane twarze chłopców.

- Ohh, udaje, że tego nie słyszałam. To powiesz mi kto to ?

- To mój kuzyn Chad, a teraz spadaj.

- Kochaniutka, ostatnio tyle chłopaków kręci się wokół ciebie. Przecież ty się w ogóle nie zmieniłaś, dalej jesteś tą samą nudną, brzydką łamagą. Chyba, że dogadzasz im w inny sposób to za to cię cenią. – widziałam jak ręce Harrego, ponownie zaciskają się w pięści a twarz Chada nakłada wściekły wyraz.

- Mam się powtarzać ? Odpierdol się Jade. Jesteś jeszcze bardziej pusta niż myślałem. I ty patrz raczej na siebie, bo myślę że lepsza nie jesteś jeśli chodzi o te klocki. Ally jest dla nas najważniejsza bez względu na wszystko i nie musi dawać dupy tak jak ty, żeby ktoś ją polubił. A teraz spadaj już na lekcje ze swoimi równie debilskimi psiapsiółkami. – wysyczał Harry. Widać było, że był wściekły. Ja tylko pomachałam jej ironicznie i odwróciłam wzrok.

- Stary to było dobre. – powiedział rozbawiony Chad.

- Harry nie musiałeś. – powiedziałam lekko zmieszana.

- A jak chciałem ?

- A to już zupełnie inna rzecz. – posłałam mu ciepły uśmiech.

- Idę już na lekcję. Pa. – ucałowałam każdego w policzek i wbiegłam zadowolona do szkoły. Patrzenie na zawstydzoną i ogłupiałą Jade zawsze sprawiało mi przyjemność, nie sądziłam że ten dzień zacznie się tak dobrze.

----------------------------

Rozdział trzynasty. Osobiście niezbyt mi się podoba, ale mam nadzieję, że Wy macie inne odczucia *-*

Liczbę komentarzy sami ustalicie.

No więc miłego czytania Miśki :)