Rozdział drugi - " O co mu chodzi ?! "

Na następny dzień wstałam około 11:00, gdy wstałam i zeszłam na dół Harrego nie było w łóżku, lecz od razu wyczułam przepyszną woń jajecznicy wydostającą się z kuchni.

- Oo, Ally wstałaś już. Sorry, że się tak się rozgościłem, ale musiałem ci jakoś podziękować. Rozumiesz nie ?

- Ta jasne, co jemy ?

- Jajecznicę z bekonem i do tego sok pomarańczowy.

- Pycha. – powiedziałam i pomyślałam również. Nie mam pojęcia dlaczego, ale wydawał się lekko podenerwowany.

- Harry coś się stało ? Wyglądasz na trochę zdenerwowanego.

- Nawet jakby nie twoja sprawa.

- O co ci chodzi ? Poza tym pamiętaj, że nie jesteś u siebie.

- O gówno, a ty mała istoto się nie wpieprzaj. Ide się myć. – lekko mnie odepchnął, byłam bardzo zszokowana jego zachowaniem, nie wiem co go ugryzło. Nic nie jarzyłam, dlaczego tak nagle na mnie naskoczył ? Powiedziałam coś źle ? Podczas jego mycia spakowałam mu rzeczy, jak on ma się tak zachowywać to niech spieprza. Nagle usłyszałam jak drzwi od łazienki otwierają się, a w nich ponownie staje półnagi Hazza.

- Kurwa o co ci chodzi ? – wykrzyknął zbulwersowany jak zobaczył swoje spakowane torby stojące przy komodzie.

- O nic, ale jak masz zamiar robić mi takie akcje z niczego to spierdalaj. – było mi smutno, okropnie smutno. Uważałam go za całkiem fajnego faceta. Już nawet zaczynał mi się trochę podobać.

- Powiedz mi co ja ci takiego zrobiłam, że tak na mnie naskoczyłeś co ? Pomogłam ci, mogłam w ogóle ci nie otworzyć i pójść dalej spać i nie przejąć się twoją sytuacją. A ty zrobiłeś mi wielkie halo jeszcze raz się powtórzę z NICZEGO ! – swoją wściekłą, a zarazem smutną twarz schowałam w dłoniach, po czym pobiegłam do siebie na górę. Nie wiem czemu tak zareagowałam. Niestety, ale jestem osobą wrażliwą, nienawidzę w sobie tej cechy. Jest również plus, potrafię być stanowcza i ostra. Leżałam na łóżku na brzuchu, a moja zapłakana twarz była schowana w poduszce. Po chwili usłyszałam jak drzwi od mojego pokoju się otwierają. Wiedziałam, że to Harry, więc nawet się nie odwracałam.

- Ej mała co jest ? – czemu teraz był taki miły ? Nie mógł się zastanowić wcześniej co mówi i robi ?

- Wyjdź.

- Nie wyjdę, powiesz mi dlaczego się rozpłakałaś ?

- Harry, nie udawaj głupiego. Mogłeś wcześniej się zastanowić co robisz i co mówisz – powiedziałam zachrypniętym głosem

- Naprawdę tylko przez to ? Ally no przepraszam – poczułam jego ręke na mojej nodze. Zdziwiłam się i to bardzo.

- Miałaś rację, byłem zdenerwowany tak cholernie bałem się, że wyjdzie to na jaw. Wyszło, bo to zauważyłaś i dlatego się tak zezłościłem.

- To już twój problem i tak mi tego nie powiesz, więc po co tu przyszedłeś ?

- Właśnie, żeby to z tobą wyjaśnić wiem, że będziesz zła, ale nie mogę cię okłamywać – w tym momencie przerwał mu dzwonek do drzwi. Wytarłam twarz od łez i poszłam otworzyć. Dalej byłam ciekawa co ma mi do powiedzenia, trudno musi poczekać. Tylko najdziwniejsze jest to, że ja nikogo nie spodziewałam się o tej porze. Doszłam do drzwi, otworzyłam je, a moim oczom ukazali się dwaj policjanci...

-----------------------------

No tak, drugi rozdział. Przepraszam, że taki krótki, ale później jest akcja, a nie chciałam wam od razu wszystkie zdradzać. Jakoś nie wiem czemu, ale ten rozdział nie podoba mi się. Prosimy o komentarze, to naprawdę motywuje, w szczególności jeśli to nasz pierwszy blog :) Akcja się rozwija, więc myślę, że wam się spodoba i będziecie regularnie czytać. 

POZDRAWIAMY DŻYRAFKA Z LISKIEM ;**